به نام خدا
در جهان آب سخت مریض است. دشت ها نفس های آخر را می کشند؛ چشمه ها و قنات ها می خشکند و آب چاه ها هر چه عمیقتر می شوند، کم تر می شود.
آب شور می گردد و ما انسان ها مقدار کم آب باقی مانده را با آلاینده های گوناگون و کشنده آلوده می کنیم.
مرگ آب مرگ زندگی است.
باید آن را نجات دهیم.
ما می توانیم و باید این مهم را انجام دهیم.
سالهاست که می گوییم دیگران پیش قدم شوند، از اینرو تا کنون هر سال وضع بدتر شده است. بیایید از خودمان شروع کنیم.
از امروز، هر که هستیم و هر کاری می کنیم، آب را هدر ندهیم؛ اسراف نکنیم و از همه مهمتر آلوده اش نکنیم. سپس خانواده مان را کمک کنیم که آنها هم کمک کنند.
زمان نداریم و در کار خیر هم حاجت هیچ استخاره نیست.